De eerste week

Lieve mensen in Nederland,

15 Februari zijn we vanaf Düsseldorf via Dubai naar Jakarta gevlogen. Toen we vanuit het koude vliegtuig uitstapten, bleek dat er toch wel een groot verschil in temperatuur was tussen Nederland en Indonesië. Evy had verwacht dat Jakarta gelijk best wel chaotisch zou zijn, dat viel wel mee, totdat we in het centrum kwamen. Ons hostel zat in de zijstraat van een hele drukke straat en tijdens de spitsuren verdwenen de strepen op de weg en de weg werd gebruikt als een grote baan. Dat heeft als gevolg dat iedereen kriskras door elkaar reed, een grote file en alle brommertjes probeerden zich er doorheen te wurmen. Aan de ene kan vond Eef dat verschrikkelijk, aan de andere kant maakt dat de stad ook wel karakteristiek. Wat ook kenmerkend is aan Jakarta is dat je overal eten ruikt. Overal zijn eettentjes aan de weg. Onze kennismaking met het Indonesische regenseizoen hadden we de eerste ochtend ook al meegemaakt, want het eerste dat we zagen toen we de deur uitstapten was een grote regenbui. Vervolgens zijn we sloppenwijken van Jakarta ingegaan, daar hebben we gezien hoe ze in de armste wijken van Jakarta wonen. We zijn in drie gebieden geweest. De eerste was een smal gangetje, met aan alle kanten, links, rechts en boven, kleine hokjes waar mensen woonden volgepropt. Je kon helemaal niets zien terwijl je er doorheen liep. Af en toe zag je wat mensen in een ieniemienie huisje en wat elektriciteitsdraden die los hingen. Ze moesten ook hun keuken delen. Eigenlijk was dat al vrij schokkend, maar vergeleken met de rest leefden die mensen nog best wel goed. Ze woonden direct naast het spoor en de trein kwam een halve meter langs de huisjes. Vervolgens zijn we naar de haven geweest, waar de mensen een sloppenwijk boven het water hebben gebouwd en waar de vuilnisbelt zo groot was dat je niet eens zag dat er nog water onder lag. Hier hebben we een huisje bezocht met de oppervlakte max 8 m2, waar 7 mensen woonden. Toen we binnen kwamen lag er een jongen op de grond met z’n hele linkerbeen en heup in het verband. Ze vertelden dat hij een ongeluk had gehad met de scooter, maar dat ze niet konden betalen om naar het ziekenhuis te gaan en dat ze de plaatselijke medicijnman hadden gevraagd zijn botten te zetten. De komende 6 maanden kon hij alleen maar liggen. Hierna zijn we naar een brug geweest, waar de mensen onder de brug leefden maar door de laatste overstromingen zijn ook al hun bezittingen die ze toch al niet hadden allemaal weggespoeld. Ook heeft de politie een groot deel van de mensen die daar leefden opgepakt. Ondanks dat alle mensen in de sloppenwijken helemaal niks hebben, zijn ze toch vrolijk en proberen ze overal het positieve van in te zien. In Jakarta hebben we verder nog Plaza Batavia bezocht, waar de invloeden van 350 jaar Nederland in Indonesië duidelijk te herkennen waren.
Toen we aan het hostel vroegen wat een goede plek was om te eten stuurden ze ons naar een lokaal eettentje, waar we voor 1 euro per persoon een bord eten en wat drinken hadden. Het was nog eens super lekker ook. Na 5 uurtjes slapen zijn we om 03:00 naar het vliegveld gegaan om het vliegtuig te nemen naar Bali. We hebben de taxi genomen naar Kuta, waar we de dag hebben gespendeerd op het strand, met een massage, en ’s avonds een etentje met live music op het strand. Die nacht hebben we 2 uur geslapen omdat we het vliegtuig moesten hebben naar Labuan Bajo, Flores. Daar hebben we eerst 4 uur moeten wachten voordat de boot naar Kanawa vertrok. Vervolgens hebben we 1,5 uur op de boot gezeten totdat we aankwamen op Kanawa, wat een prachtig eilandje is met witte stranden, helderblauw water, supermooie koraalriffen, baby haaien, schildpadden, vele soorten vissen, groot en klein, maar waar geen wifi was en erg slecht telefoonbereik. Op Kanawa hebben we 8 dagen alleen maar gegeten, geslapen, gechilld, gesnorkeld, gelezen en af en toe eens een wandelingetje rondom het eiland (1 uur), of de berg op gemaakt. Omdat het daar al heel snel donker wordt lig je al om 9 uur op bed en sta je al om 6 uur ’s ochtends op, soms wat eerder op de zonsopgang te bekijken. De laatste dag zijn we de grote berg op geklommen om vanaf daar de zonsondergang te zien. Een dag zijn we naar Rinca geweest, eerst hebben we gesnorkeld bij een prachtig koraalrif om vervolgens op Rinca de komodo varaan te bekijken.
Vanaf Kanawa hebben we weer de boot terug genomen naar Labuan Bajo. Vanuit Labuan Bajo het vliegtuig naar Bali en vervolgens een paar uurtjes in de taxi naar Ubud, waar we nu zitten. Hier moeten we ons inhouden om niet alles leeg te kopen. Evy heeft haar hele huis al ingericht. Over 2 dagen vertrekken we richting Nusa Lembongan en komt ook Andre richting Indonesie.